అందంగా రాయబడ్డ అక్షరాలు అవును, నిజంగానే రాసినవే. లేత రంగుల బొమ్మలో కొమ్మమీద కూర్చున్న ఓ పిల్లోడు. ఇండియా పోస్ట్ వాళ్ళు ఇంకాస్త బుద్ధిగా రసీదు అంటించి ఉంటే నాకో మంచిబొమ్మ ఇంకా అందంగా మిగిలేది. రేఖాయత్ర ప్రచురణ అన్న అందమైన రంగుల అడ్రెస్ స్టికర్. అసలు కవర్ తెరవకముందే ఒక గొప్ప అనుభూతి, అడ్రస్ తీసుకుని పుస్తకం పంపడం అన్న పరమ యాంత్రికమైన బోరింగ్ పని ఇంత అందంగా చెయ్యొచ్చా అని. తెరిచాక ఒక అందమైన పసుపు అట్టపుస్తకం, నల్లటి ఎమ్బోజ్ చేసిన అక్షరాలతో ఒక పెన్సిల్ వీరుడు. ఒక చక్కని అభినందన లేఖ. అప్పటికి అనుక్షణికం మొదట్లో పెట్టిన ఇబ్బందుల్ని దాటేసి దారిలో పడ్డా, కానీ ఈ పుస్తకం చూశాక అట్లాగే పక్కన పెట్టెయ్యడానికి వల్లకాలేదు. ముందు పుస్తకం మొత్తం తిరగేస్తే అందమైన గొలుసుల శీర్షికలు. ఎర్రని తునకల excerpts. అవి చదివితే ఆ రాత చదవకుండా వదలలేము. సరే, అట్లా ఇట్లా చూద్దాం అని ‘అపురూపం’ పట్టుకున్నా. అన్వర్ గారికి బొమ్మలు ఎంత అపురూపమో, అనుభూతులు ఎంత అపురూపమో, మనుషులు ఎంత అపురూపమో, జీవితంలో మనం కృతజ్ఞతలు చెప్పుకోని సవాలక్ష అందివచ్చిన భాగ్యాలు ఎంత అపురూపమో భలే అపురూపంగా చెప్పారు. అసలాయనకి అక్షరం ఇంకా అపురూపం. బొమ్మలమీద ప్రాణం పెట్టుకునివుండకపోతే కచ్చితంగా అక్షరంతోనే నిండిపోయేది ఆ జీవితం. తర్వాతది ‘ప్రయాణం’, వున్న దగ్గర్నుంచి కదిలి బొమ్మ దగ్గరకు వెళ్లి బొమ్మను పట్టుకోవాలని మొదలెట్టి పిట్టంత భాగ్యంగా, చెట్టంత గంధంతో మనం బతుకుతున్నామా అన్న ప్రయాణం దాకా. ముందే చదివినా ‘సామజిక స్మగ్లర్లు’ భలే గొప్ప స్మగ్లర్ల కథ, ఇట్లాంటి ఒకళ్ళిద్దరు స్మగ్లర్లు నా స్నేహితుల్లో కూడా చిన్నతనంలో వున్నారుకదా, వాళ్ళు కూడా ఇప్పుడు అంతే వున్నారు. మా ఊరికెళ్ళినప్పుడు ఆ స్మగ్లర్ ఓ చాక్లెట్ ఐయినా ఊరకే ఇచ్చేమాటే, నేనుండేది రెండే నిమిషాలైనా. అమ్మయ్యో ఇట్లా ఈ మాయలో పడిపోతే చండీదాస్ సంగతేం కాను అని పక్కన పెట్టడమే, అంతకుమించి చదివింది జీర్ణం కావద్దూ. ఇంక అప్పట్నుంచీ రోజూ రెండు, మూడు చానా కదిలించేది ఒక్కటి చదివేదే గగనం అయ్యేది.
ఎన్ని మంచి కథల సంగతులో, గొప్ప సినిమాలు, పుస్తకాలు. అంత జ్ఞానం నేనే అట్టిపెట్టుకునేది ఎందుకు అని ఎంత ప్రేమగా పరిచయాలు రాసిపెట్టారో. అవ్వన్నీ చూట్టం చదవడం ఈ పుస్తకానికి మనం ఇవ్వగల అసలైన విలువ. ఈ పుస్తకం చదివీ, ఆ మనిషి అట్లా రాసాక కూడా ఆ ‘మహానగరంలో చిన్నబాలుడి’ని కలవాలని అనుకోకుంటే ఇంకేమి లాభం; గ్రీన్బూక్ లో రాసిన దారుల్ని చూడాలనుకోకుంటే ఇంకేం మనుషులం, పూనాచ్చి మేకపిల్లనీ, చిన్న పత్రికని నిలబెట్టుకున్న ఆ బంగారం లాంటి దంపతుల్ని, సత్యవతమ్మ కథల్ని తెలుసుకోవద్దూ, ఇవేనా ఇంకా యెన్నెన్ని వున్నాయో కదా. ఎంత మంది మనుషుల గురించిన కథలో. కళాకారుల అడ్డా మోహన్ గారేనా, పూనే మనిషైన గొప్ప బొమ్మలాయన రవి పరంజపేయేనా, ఎక్కడో మొదలై వేలాది మంది కళాకారుల్ని తయారుచేసిన ఆల్బర్ట్ డోర్న్యేనా, మన బాపేనా, బొమ్మయిల చంద్రనా, ఎర్రటి చిలుకల గురించి ఆరాటపడి వాటిని చూసాక గుండెలు పగిలేలా ఏడ్చిన వసుదేంధ్రనా, ఇంకెప్పుడూ అన్వర్కి ప్యాంటు షర్టు కుట్టలేని కిశోరేనా. ఎన్నెని కథలో.
చిన్నతనపు ఊసులూ, స్నేహితాలు, చిట్టి పొట్టి కోరికలు, పుట్టినరోజుకి సూపర్మాన్ కావాలనుకోవడాలు తీరా అయ్యేపోయాక ఇదేంటిరా నాయనా అనుకున్నా ముచ్చటే. అన్వర్లో చిన్నపిల్లాడు కనిపిస్తూనే వున్నా ఒక బెంగ పిల్లడు కూడా ఎప్పుడూ. అన్నకు తెచ్చిన షర్టు లాంటి అంగీ నాన్న తెచ్చివుంటే అమ్మ లేదన్న బెంగపిల్లాడు కొంచెం తక్కువే వుండేవాడేమో. ఇప్పుడింక ఒక భార్గవమ్మ బోలెడు చొక్కాలు కొనిపెట్టారట, అవి ఇంక వద్దనే చెప్పారు. ప్రేమ మాత్రం పంపమనికూడా. ఆ పిల్లాడి ఇప్పటి బెంగలు కొంచెం వేరు మనం ఇంకాస్త మంచి మనుషులుగా ఎందుకు ఉండం, ఒక మంచి పుస్తకం ఎందుకు కొనుక్కొని చదవం, బోలెడంత కష్టపడి పక్క మనిషి చేసే ఒక పని మనకెందుకు వుచితంగా కావాలి, నిజ్జంగా మానవత్వంతో వున్న మనిషిని పిచ్చోడిగా ఎందుకు చేస్తారు, పిల్లల్ని ఎందుకు పిల్లలా వుండనివ్వం ఒక్క బెంగనా, ఇట్లాంటివి ఎన్నో. ఇవ్వి తీరేవా మరి!!
అన్వర్ రాత చదివించే రాత, కదిలించే రాత, లోపలున్న మనిషి రాసిన రాత, నేనిట్లా రాయొచ్చా లేదా అని ఆలోచించి రాయని రాత, స్వచ్చమైన రాత, మనిషిమీద బెంగపడ్డ రాత, అదే మనిషిని ప్రేమించకుండా వుండలేని రాత. ఓ అలౌకిక స్థితిలో మాత్రమే రాసేంత ఉద్వేగభరితమైన రాత. ముందు ఆ రాతకోసం చదవండి, తర్వాత మళ్ళీ మళ్ళీ ఓ పూనచ్చి చదువుతూ, ఓ గ్రీన్ బుక్ చూస్తూ.
ఒక్కటే కంప్లయింట్ అన్వర్ గారూ, పుస్తకం చేతిలోకి రాగానే ఒక మంచి బొమ్మలాయన రాసిన పుస్తకం అని మా మీనుకి చెప్పా, అదీ పుస్తకాన్ని తిరగేసి అమ్మా, బొమ్మలుబొమ్మలుగా వుంటే ఇంకా బావుండును కదా అన్నది. ఇంకో పుస్తకం వేసినప్పుడు మరి గుర్తుంచుకోండి ఆ మాట. సెలవుల్లో చదివిస్తాను దాని చేత. ఇంత మంచి పుస్తకాన్ని చాలా ప్రేమతో వేసి, అంతే గొప్పగా పాఠకులకు అందించినందుకు బోలెడు నమస్సులు మీకు🙏🙂
No comments:
Post a Comment